Artyści biorący udział w Taborze:

Stephane Delicq

Mieszkający w Mende (Francja) wirtuoz harmonii półtonowej (o urokach tego instrumentu mogli ostatnio przekonać się widzowie bardzo popularnego filmu francuskiego „Amelia”), a zarazem pedagog (profesor konserwatorium) wykonuje tradycyjną muzykę z centralnej Francji - walce, bourree, mazurki, scottish - oraz własne kompozycje. Ostatnio wydał płytę „La discrete” bardzo dobrze przyjętą przez krytyków i publiczność francuską.

 Aleksander Łoś

Artysta wszechstronny o rozległych zainteresowaniach - muzyk, lutnik, ikonopis. Gra na dudach, skrzypcach, cymbałach i lirze korbowej. Jest inicjatorem powstania cechu dudziarskiego na Białorusi, czym przyczynił się do odrodzenia po kilkudziesięciu latach, sięgającej średniowiecza tradycji gry na dudach. Jest także sukcesorem wędrownych lirników śpiewając eposy historyczne, opowieści o legendarnych bohaterach oraz kantyki miłosne.

Dom Tańca

Istniejący od 8 lat Dom Tańca to przede wszystkim tradycyjna muzyka taneczna z Polski nizinnej, grywana na zabawach warszawskiego Domu Tańca w wykonaniu takich zespołów jak kapela Janusza Prusinowskiego, kapela Pies Szczeka, kapela Kozby, kapela Niedźwieckich. Korzystają z nauki i wskazówek żyjących jeszcze wiejskich mistrzów, a także z zapisów Oskara Kolberga oraz zbiorów archiwalnych Instytutu Sztuki PAN. Muzykę wykonują na tradycyjnych instrumentach m.in. harmonii pedałowej, skrzypcach, cymbałach, dudach, lirze korbowej i basetli.  

Kapela Niedźwieckich

  Bartosz Niedźwiecki (ur.1975) skrzypek, dudziarz, budowniczy dud. Pochodzi z rodziny wiejskich muzykantów (pradziadek, dziadkowie, ojciec). Emilia Okołotowicz (ur.1978) bębnistka, basistka, tancerka (wraz z Piotrem Zgorzelskim prowadzi warsztaty tradycyjnych tańców polskiej wsi), kończy studia etnologii na UW.

Razem tworzą kapelę Niedźwieckich, grają dawną muzykę wsi centralnej Polski (zwłaszcza Mazowsza Skierniewickiego) oraz muzykę z Wielkopolski. Grają na instrumentach wchodzących niegdyś w skład autentycznych wiejskich kapel (skrzypce, basetla, baraban, bębenek), nie przetwarzająci nie urozmaicając tej starej pięknej muzyki. Dbają o wierny przekaz melodii towarzyszących dawniej obrzędowi weselnemu i wielu spośród zwyczajów dorocznych oraz wszelkiego rodzaju zabawom tanecznym. Ich repertuar obejmuje oberki, mazurki, polki, marsze, chodzone, owczarki, krzyżoki, pieśni obrzędowe i powszechne oraz przyśpiewki. Fascynuje ich zwłaszcza nastrój starych melodii obrzędowych, opartych na dawnych skalach muzycznych. Pracują również nad rekonstrukcją brzmienia dudziarskiej kapeli mazowieckiej, która nie przetrwała do naszych czasów.

kapela PIES SZCZEKA - Grają polską muzykę ludową w formie możliwie najbliższej tej, w jakiej wykonuje się ją do dziś we wsiach Polski Centralnej, Lubelszczyzny, Rzeszowskiego i Sieradzkiego. Tańce i pieśni wzięte z nagrań archiwalnych, zapisów nutowych lub podsłuchane na wsi wykonują, starając się zachować melodię, zdobienia i barwę instrumentów oraz brzmienie wiejskiej kapeli. Unikają aranżacji i stylizacji. Melodii i technik wykonawczych uczyli się od przedwojennego pokolenia wiejskich muzykantów: m. in. od Aleksandra Bobowskiego i Bolesława Witkowskiego, skrzypków  z Kurpiów Białych, muzykantów radomskich: Mariana Bujaka i braci Gaców oraz od tych z prawej strony Wisły:  harmonisty Jana Kuracha i Stefana Nowaczka z Powiśla Maciejowickiego, Stanisława Głaza z lubelskiego. Czerpią również z zapisów nutowych O. Kolberga.

Piotr Zgorzelski  - student piątego roku Instytutu Antropologii i Etnologii Kulturowej UW. Były "folkowiec", grający przez 6 lat muzykę tzw. andyjską i słowiańską (grupa Jejante). Zainicjował w 1994 roku scenę folkową „Korzenie” (1994-96)  przy warszawskim klubie Remont. Jest współtwórcą Stowarzyszenia Dom Tańca. Obecnie głównie tancerz i wodzirej weselny, od ponad 6 lat prowadzi warsztaty polskich tańców tradycyjnych (m.in. cotygodniowe w klasztorze o.o. Dominikanów w Warszawie). Jest jednym z pierwszych w Polsce, który zaczął prowadzić je w sposób bliski jednej z pierwotnych funkcji tańca (wspólnotowej zabawy). Współpracuje z muzykami z Domu Tańca.   

Agata Harz - z zamiłowania śpiewaczka, z wykształcenia orientalistka. Zajmowała się różnymi technikami śpiewu (m.in. śpiewem klasycznym i współczesnym). Od lat praktykuje śpiewanie białym głosem tradycyjnych pieśni poleskich, a głównie polskich. Współtworzyła awangardową grupę Księżyc oraz Bractwo Ubogich. Współpracuje z Domem Tańca, zespołem muzyki dawnej Ars Nova i kapelą Pies Szczeka.

 Agnieszka Berger - slawistka i ceramiczka, współtworzy warszawską pracownię Keramos

 Janusz Prusinowski –muzykant weselny i lirnik. Z wykształcenia fagocista jest obecnie jednym z najlepszych  muzyków młodego pokolenia grających muzykę polskiej wsi. W swym repertuarze ma melodie oberów, mazurków i polek, jak również liryczne ballady i pieśni religijne. Gra między innymi na skrzypcach, harmonii trzyrzędowej i lirze korbowej. Korzysta z nauki i wskazówek żyjących jeszcze wiejskich mistrzów, a także z zapisów Oskara Kolberga. Grywał koncerty w wielu krajach Europy, m.in. we Francji, Irlandii, Niemczech, Szkocji, Estonii, na Ukrainie i na Węgrzech a także w Maroku i Kirgizji. Współtworzył Bractwo Ubogich i Dom Tańca oraz współpracował z kapelą Brodów. Mieszka w Mławie. .

Katarzyna Andrzejowska – de Latour - (1968) absolwentka warszawskiej Akademii Muzycznej (Wychowanie Muzyczne), z wykształcenia perkusistka. Zajmuje się muzyką wiejską Polski nizinnej. Jest skrzypkiem w w zespole "Pies szczeka"; ostatnio interesuje się repertuarem muzyki żydowskiej na ksylofon. Prowadziła "domowe" żeńskie spotkania śpiewacze. Związana z warszawskim "Domem Tańca", redaktor pisma "Korzenie" (1995-98), Mieszka w Milanówku. 

Marian Bujak - wybitny skrzypek, urodzony w 1920 roku w Koryciskach. Wywodzi się z muzykanckiej rodziny, terminował u dziadka, Karola Piasty (ur. 1864), po którym zachował unikalną nutę. Mieszka w Szydłowcu.  

 Stanisław Stępniak - niewidomy multiinstrumentalista, wirtuoz akordeonu i harmonii trzyrzędowej urodzony w 1935 roku w Radzicach Małych. Ze słuchu gra wiejskie mazurki radomskie, a z brajlowskich nut repertuar klasyczny. Mieszka w Radomiu.

  Henryk Rokita - mieszka w Rędocinie, wiosce słynącej od pokoleń z garncarzy i rzeźbiarzy, jest to jeden z ostatnich w Polsce autentycznych ośrodków sztuki ludowej. Twórca zajmuje się garncarstwem wykonywanym na kole garncarskim. Wytwarza m.in. donice, dwojaki, dzbanki, itp., a także wykonuje ręcznie rzeźby z gliny. 

W koncercie sobotnim wezmą udział śpiewaczki z Gałek Rusinowskich, kapela Kołazińskich, kapela Kędzierskiego, kapela Stępniaka, kapela Porczka, skrzypkowie-soliści: Jan Gaca, Stanisław Tkaczyk, Stefan Kołaziński, Tadeusz Maciejewski, Marian Bujak, Adam Wyrwiński.