Warsztaty instrumentalne obejmują naukę gry na dudach i skrzypcach podwiązanych, współtworzących tradycyjny skład muzyki biskupiańskiej, oraz na harmonii (rozmaitych odmianach) oraz harmonijce ustnej (organkach), instrumentach, jakie pojawiły się w regionie w okresie międzywojennym.
Na spotkaniach będziemy pracować nad repertuarem miejscowym, biskupiańskim. W każdym przypadku program może zostać dostosowany do poziomu uczestników.
Dudy wielkopolskie
Grupy: początkująca i zaawansowana. Podział na grupy następuje wg umiejętności.
Zajęcia dla początkujących są dla osób, które nie miały styczności z instrumentem, natomiast zaawansowane dla osób grających na dowolnym typie dud. Dysponujemy ograniczoną liczbą instrumentów, w razie deficytu będziemy kontaktować się bezpośrednio z uczestnikiem. Ze względu na różnice w technice wykonawczej naukę prowadzić będziemy jedynie na dudach wielkopolskich. Niemniej prosimy o informację nt. posiadanego instrumentu na adres:
taborwlkp@domtanca.art.pl.
Skrzypce podwiązane
Grupy: początkująca i zaawansowana. Podział na grupy następuje wg umiejętności.
Ze względu na wysoki strój dud wielkopolskich towarzyszą im skrzypce podwiązane, tj. w których za pomocą sznurka przewiązuje się podstrunnicę (gryf), aby podwyższyć strój. Innymi słowy do nauki służą skrzypce standardowe. Prosimy o przywiezienie własnego instrumentu.
Prowadzący: Krzysztof Polowczyk i Michał Umławski, przedstawiciele tradycji muzycznej młodego pokolenia.
Harmonie
Warsztaty przeznaczone dla osób o różnym stopniu zaawansowania.
Praca indywidualna z każdą z osób. Prosimy o przywiezienie własnych instrumentów, gdyż mamy ich zaledwie kilka.
Harmonie dwurzędowe (klawiszowe i guzikowe) oraz bandonie upowszechniły się w Wielkopolsce w dwudziestoleciu międzywojennym. Przywozili je z Niemiec Wielkopolanie wyjeżdżający na prace sezonowe. Bandonia to spolszczona nazwa bandoneonu. Instrument stworzony w Niemczech przez Heinricha Banda w 1854 r., z czasem stał się podstawowym instrumentem do grania tanga w Argentynie. W Polsce najczęściej spotykana jest jeszcze na Kaszubach. W Wielkopolsce do lat 70. XX w. różne rodzaje harmonii były głównymi instrumentami używanymi do codziennych pograjek, jakie latem spontanicznie wynikały przy wieczornych spotkaniach po pracy w polu, podczas gdy dudy ze skrzypcami stanowiły skład odświętny. Grano głównie miejscowy repertuar taneczny. Instrumenty te, jako że pochodziły z Niemiec, zostały uznane przez folklorystów za obce kulturze polskiej i były niedopuszczane do konkursów muzyki ludowej, więc, coraz rzadziej używane, zaczęły znikać z naszego krajobrazu kulturowego. Nas jednak bardzo ciekawi, jak miejscowi harmoniści oddają charakter zupełnie odmiennej muzyki dudziarskiej, typowej dla Biskupizny.
Prowadzenie: Kazimierz Nowak
Harmonijka ustna
Organki, instrument relatywnie dostępny, najtańszy z oferty fabrycznej, stały się popularne w całej Polsce jako narzędzie do spontanicznego muzykowania, potańcówek „pod gruszą”, zastępując w okresie przemian wcześniejsze, przynależne kulturze tradycyjnej rozmaite piszczałki własnej roboty. Ze względu na brak zainteresowania etnografii, przez całe dekady pozostawały poza obiegiem folklorystycznym, stając się stosunkowo świeżym odkryciem miłośników muzyki polskiej wsi. Niektórzy muzycy osiągnęli prawdziwe mistrzostwo, jak sławny Franciszek Reguła z okolic Przysuchy, zwany „Wprawna Morda”. Na Biskupiznie, jak się okazało, na organkach grywają także kobiety.
Należy przywieźć własny instrument.
