Warsztaty instrumentalne - suka biłgorajska

Suka biłgorajska to  najbardziej tajemniczy polski instrument ludowy i nie ma w tym stwierdzeniu przesady. Znane są tylko dwa jej "portrety" (rysunki Gersona i Dowgirda z 1888 roku) oraz parę informacji podanych przez jej ówczesnego właściciela, warszawskiego malarza, który nabył sukę od mieszkańca wsi Bielaki, sąsiadującej przez łąkę z Kocudzą. Dalsze losy tego egzemplarza instrumentu są nieznane, a był to egzemplarz, być może już wtedy, jedyny. Jeszcze tylko jedna relacja o używaniu suki w Kocudzy. I nic więcej. Żmudna rekonstrukcja suki i techniki gry na niej to zasługa Ewy Dahlig-Turek, Marii Pomianowskiej, Andrzeja Kuczkowskiego z Warszawy i Zbigniewa Butryna z Janowa Lubelskiego. Troje z nich w trakcie Taboru opowie o swojej pracy, podzieli się wiedzą i umiejętnościami z chętnymi adeptami gry na tym archaicznym instrumencie, do którego pasuje tez nazwa "suka kocudzka"...

  Zbigniew Butryn z Janowa Lub. (fot. R. Mazur-Hanaj)